Verslag paaskamp Driehuizen van 15 t/m 18 april 2022
Op goede vrijdag gingen we met goede moed van start vanuit de camping Natuurlijk Genoegen. De grutto’s, kieviten en scholeksters jubelden al uitbundig en dat bleef zo, zelfs ‘s-nachts waren ze te horen.
De camping zelf lig net buiten de Eilandspolder in de droogmakerij De Schermer ongeveer 3 meter lager dan het oude land. Het oude land = Eilandspolder is oud ingedijkt land wat tussen 1300 en 1600 als een eiland tussen grote meren van de Beemster en het Schermeer lag. Dit Schermereiland is een kleinschalig laagveengebied wat nu in beheer is bij Landschap Noord-Holland (west) en Staatsbosbeheer (oost). Rondom liggen pittoreske dorpen/stadjes zoals De Rijp, West-Graftdijk, Schermerhorn en Grootschermer. De Beemster, als 1e in 1614 drooggemaakt fungeerde als voorbeeld van landaanwinning en is Unesco werelderfgoed en bekend om zijn symmetrische, planmatige landinrichting. De Schermer is later in de 17e eeuw drooggemaakt volgens een efficiënter systeem met een molengang in meerdere lagen met een binnen- en een buitenboezem. Helaas konden we van het trilveen (wat nog in gedegradeerde vorm aanwezig zou zijn) niet zien, maar we zagen wel volop moerasvegetatie en weidevogels.
De dotterbloemen bloeiden, grutto’s en kieviten buitelden door de lucht en we zagen zelfs baardmannetje, blauwborst en luisterden naar de nachtegaal en de grasmus.
Op zaterdag met 16 KG-ers op de fiets naar de vogelkijkhut, waarbij we als vanzelf in groepjes uiteenvielen. Opmerkelijk dat er geen wegwijzer naar de vogelkijkhut en het achterliggende toegankelijk gebied bij het Kerkemeertje en het Uilenbosje was. Het was er heerlijk vertoeven. Nog een blik in het meer zuidelijke stukje van de Eilandspolder bij Fort Spijkerboor konden we kennismaken met een fort uit de Stelling van Amsterdam. Op zondag besloten we de groep meteen bij aanvang al te splitsen zodat we elk met 7 mensen konden fietsen rondom de Eilandspolder. Het was heerlijk weer en de vogels waren volop aanwezig, waarbij een zielige zieke meeuw een steltkluut bleek, die later ook nog gezelschap kreeg van een groenpootruiter, en waar elders nog een paar zwarte ruiters opdoken.
Op Paasmaandag zijn we vol goede moed te voet rond de Menningweerpolder gelopen, enkelen weer terug over de dijk, anderen over de weg terug. Het leverde na goed kijken: – geen zwarte punten aan de staart en verder doorlopende dieper zwarte kop- een zwartkopmeeuw op.
Kortom een geslaagd Paaskamp.
